Użytkowanie ryb poławianych w jeziorach

Ryby różnych gatunków, rozmiarów i ciężarów pozyskiwane z jezior przeznaczone są na spożycie w kraju. Nadwyżki ryb, zwłaszcza cennych gatunków, mogą stanowić poszukiwany towar eksportowy, przynoszący państwu poważne korzyści w formie dewiz bądź wymiany towarowej.

Ryby jeziorowe stanowią wartościowy produkt i mogą być spożywane w różnej postaci. Część ryb, kierowana od rybaków przez sieć handlową do rąk ludności, jest zakupywana przez nią przeważnie na bezpośrednie spożycie. Część - zwłaszcza w okresie masowych połowów (np. zimą pod lodem) - jest zabezpieczana przez zamrożenie, co pozwala na długotrwałe magazynowanie i kierowanie w razie potrzeby w dowolne okolice kraju i w dowolnej porze roku. Część wreszcie ryb jeziorowych przeznaczana jest do przerobu, a więc na konserwy, do wędzenia, na przerób przemysłowy (np. mączka paszowa) itp.

O tym, w jakiej postaci ryby wyłowione z jezior dostaną się do rąk ostatecznych odbiorców, decyduje kilka czynników. Już sam gatunek ryb może przesądzić o tym, do jakich celów zostaną one przeznaczone. Na przykład leszcze powinny być przeznaczane w zasadzie tylko do bezpośredniego spożycia. Ze względu jednak na masowość połowów zimowych część ich jest przetrzymywana w stanie mrożonym. Ukleje prawie zawsze przeznacza się na przerób przemysłowy bądź na bezpośrednią paszę dla inwentarza gospodarskiego.

Na przeznaczenie wyłowionych ryb jeziorowych wpływa również ich wielkość i ciężar, stan odżywienia, a czasem i przyzwyczajenia spożywców. Przyjęty i stosowany podział ryb na sortymenty handlowe jest również odbiciem różnego ich przeznaczenia.

Wybór, asortymenty I i II różnych gatunków - to prawie wyłącznie ryby, które powinny być spożywane bezpośrednio, bez przerobu, a więc powinny docierać do ludności jako żywe, śnięte lub mrożone. Niektóre gatunki, np. węgorze, są szczególnie cenione w stanie wędzonym. Sortymenty o mniejszych rozmiarach i ciężarze - średnica i część drobnicy - to przeważnie najlepszy surowiec do wyrobu konserw i innych przetworów. Sortymenty te, a zwłaszcza średnica, mogą być również spożywane bezpośrednio. Od tych ogólnikowych zasad istnieje naturalnie szereg wyjątków. Na przykład sielawy - wyjątkowo wartościowe i smaczne ryby - mogą być spożywane zarówno bezpośrednio jak i po uwędzeniu, czy też w luksusowych konserwach olejowych.

Podobnych przykładów można by podać więcej. Wystarczy tu jednak zaznaczyć, że powinno być zasadą, aby nawet najmniejsze ilości wyłowionych ryb nie były marnowane, lecz zostały użyte zgodnie z najwłaściwszym ich przeznaczeniem. Aby to jednak było możliwe, ryby od chwili złowienia do momentu dotarcia do rąk ludności bądź zakładów przetwórczych muszą odznaczać się wysoką jakością. Jakość ryb, a więc ich świeżość, możność dłuższego przetrzymywania czy przewożenia, wygląd zewnętrzny itp., zależy w dużej mierze od rybaków gospodarujących w jeziorach.

Bardzo często złe obchodzenie się z rybami zaraz po złowieniu tak obniża ich jakoś, że żadne dalsze, najlepsze nawet zabiegi, jak mrożenie, wędzenie itp., nie mogą nic pomóc. Raz obniżonej jakości ryb nie można już bowiem podnieść żadnymi zabiegami.

Tak więc jednym z ważnych zadań rybaków jeziorowych jest produkowanie coraz większej ilości ryb o jak najwyższej jakości. O tym nigdy nie wolno zapomnieć. Znowu więc nasuwa się wniosek, że od pracy człowieka, od jej staranności i solidności zależy wiele.

Ryby pozyskiwane z jezior mają ważne znaczenie w ogólnym zaopatrzeniu kraju w mięso, zwłaszcza że stanowią one pokarm wartościowy, a równocześnie łatwostrawny. Toteż rybacy jeziorowi powinni mieć pełną świadomość tego, że dostarczając tak cennego pokarmu przyczyniają się do zapewnienia dobrych warunków życia, a przez stałe racjonalne powiększanie produkcji biorą udział we wzroście bogactwa narodowego, a więc również do zwiększania własnego dobrobytu.